Święta.
Aura nie sprzyja. Zimy brak.
Acz, czy o pogodę w tym wszystkim chodzi?
I czy, aby o choinkę na pewno?
I czy ilość potraw stanowi? I prezentów kosz i koszt?
Bałwany przemilczę. Tu deficyt nam nie grozi. Niestety.
Uwielbiam ten Czas. I oczywiście wcale nie ze względu na powyższe. Wyrosłam 😉 Choć przyznać muszę, iż za grzybową pokroić się dam!
Uwielbiam tę grudniową równię pochyłą (choć dziwnie to zabrzmi, bo licznik bije tylko w przód), ale uwielbiam, bo z jednej strony rok chyli się ku końcowi zabierając w przeszłość nieodwracalną (!) wszystko co przyniósł, a jednocześnie…w Boże Narodzenie, co roku, o tej samej porze rodzi się Bóg… Nowe się rodzi!
I niebawem, znowu Kochani i znowu dla każdego z nas (!) narodzi się Najwspanialsze…
Narodzi się nam wszystkim… Nadzieja!
I wcale, nomen omen, nie trzeba szukać jej Bóg wie gdzie. Choć On wie na pewno 😉
I mylą się ci, którzy twierdzą, że jest ona matką głupich. Bzdura!
Nadzieja jest Matką Inspiracji. Zmusza do poszukiwań.
Nadzieja jest Matką Uporu. Nie pozwala odpuścić.
Nadzieja jest Matką Siły. Wspiera, kiedy rywal olbrzymem się jawi.
Nadzieja jest Matką Desperacji. W szaleństwie bowiem jest metoda.
Nadzieja jest Matką Czynu. Bo wszystko z niej właśnie początek swój bierze.
Odgruzujmy więc Kochani zagrzybiałe piwnice naszych umysłów!
Przewietrzmy zatęchłe strychy naszych możliwości!
Naszym zastałym w marazmie beznadziejności zmysłom czucia i postrzegania, zróbmy trening, o jakim ciału się nawet nie śniło!
Pudła planów? Kartony obietnic? Segregatory marzeń?
Otwórzmy natychmiast!
W którymś z nich schowała się nasza Nadzieja.
Błąd! Nie schowała się.
Zasypał ją kurz naszych narzekań, lenistwa, zazdrości i roszeń.
Ten bałagan nie jest jednak twórczy. Jest destrukcyjny… Posprzątajmy!
A potem, zaraz potem (!) otwórzmy drzwi wszystkie.
I domów naszych. I serc.
Na oścież!
Być może dla kogoś, kto właśnie doń puka, właśnie teraz, właśnie My (!) będziemy Matką jego Nadziei…
I bardzo ważne.
Nigdy nie zapomnijmy o tych, którzy kiedyś usłyszeli nasze pukanie…
Nasz krzyk szaleńczy? Szept może najcichszy?
Albo spojrzenie jedno, rozpaczą milczące?
A może uśmiech to był tak szczery i śmiech tak dźwięczny, że obojętnym pozostać nie pozwolił?
I najważniejsze.
Nigdy nie wątpmy. Nigdy.
Świat nas usłyszy. W końcu usłyszy!
Usłyszy…jeśli zapukamy…
Tak. Uwielbiam.
Ten Święty, Melancholijny, Refleksyjny Czas.
Wszystkiego Pięknego Kochani!
Na Święta. Po Świętach. Na Nowy Rok. Na Życie!
Asha 🇬🇪🇬🇪️
Na tej stronie używamy plików cookie Google, by móc świadczyć Ci usługi. Informacje o tym, jak korzystasz z tej strony, są udostępniane Google. Korzystając z niej, zgadzasz się na to.ZgodaDowiedz się więcej
😉